Platoni kishte të drejtë-solli në shqip Mirela Leka Xhava
Filozofi i madh Platoni, një nga mendjet më të mëdha në historinë njerëzore, u tall në fund të karrierës së tij. Zhgënjimi i tij ishte aq i madh sa vendosi të mos mbaronte të dytin nga tre tregimet e tij mbi këtë temë dhe as të fillonte të shkruante të tretën. Pse grekët, një popull i mësuar të dëgjonte lloj-lloj historish dhe shpesh i besonte, nuk qeshnin me askënd tjetër veç Platonit të madh?
…
E pra, në dialogun “Timaeus” dhe në dialogun e pjesshëm “Chrytia” (i cili mbeti i papërfunduar), Platoni tregon se “priftërinjtë misterioz egjiptianë” nga qyteti i Sais i treguan një histori burrit të famshëm athinas Solon (638 p.e.s. – 558 p.e.s. ). Platoni (428 p.e.s. – 348 p.e.s.), rreth 200 vjet më vonë, e mori këtë histori në mënyrë indirekte dhe e përdori atë si një nga burimet nga e cila e nxori rrëfimin e tij. Dhe deri më tani, asgjë e çuditshme.
…
Në këtë histori, Platoni thotë shumë gjëra. Ndër të tjera ai flet për ekzistencën e një “Ishulli të Madh” pranë “Shtyllave të Herkulit”. Ai e quan atë “Atlantis” ose “Toka e Atlasit”. Grekët e kohës së tij e dinin se më shumë se 40 vjet para Platonit, historiani i famshëm Herodoti (484 p.e.s. – 430 p.e.s.) e quajti vargmalin e Marokut të sotëm “Atlas” në “Tregimet” e tij. Për më tepër, ai mban edhe sot këtë emër: Malet e Atlasit. Për një grek të asaj kohe, emri “Atlantis” ose “Toka e Atlasit” nënkuptonte një tokë e cila gjendej padyshim në rrëzë të maleve të Atlasit. Por të gjithë e dinin se nuk kishte asnjë “ishull të madh” në këmbët e maleve të Atlasit.
…
Në rrëfimin e tij, Platoni, duke cituar “priftërinjtë misterioz egjiptianë”, pretendon se ky ishull ka ekzistuar 9000 vjet para Solonit, pra 11500 vjet më parë. Dhe në këtë pikë, kundërshtarët e tij shpërthyen duke qeshur. Dhe për rreth 2000 vjet, njerëzit talleshin me pretendimet e Platonit për Atlantidën.
…
Duke mos gjetur një “Ishull të Madh” pranë malit Atlas, autorë të ndryshëm modernë e kanë “vendosur” pothuajse kudo: disa në Sardenjë, të tjerë në Irlandë, të tjerë akoma në Kubë, të tjerë në Indonezi. Përpjekje të ndershme për të zgjidhur “misterin”. Por “vendi i Atlasit” ka mbetur gjithmonë atje, ku Platoni na tha se do të ishte. Në të vërtetë, disa vite më parë, një objekt shumë i vogël metalik, sateliti japonez PALSAR, i dha drejtësi filozofit të famshëm grek. Çfarëdo që “priftërinjtë misterioz egjiptianë” i kishin thënë Solonit (dhe nëpërmjet tij Platonit) se afër maleve të Atlasit, në tokën e Atlasit (ose Atlantidës), ekzistonte një ishull i madh, ata kishin arsye.
…
Artikulli në revistën “Nature”, datë 10 nëntor 2015, me titull “Periudhat e lagështa afrikane kanë shkaktuar riaktivizimin e një sistemi të madh lumor në Saharanë Perëndimore”, nënshkruar nga C. Skonieczny et al. flet për “një sistem të madh lumor në Saharanë Perëndimore, i cili i merr burimet nga rrafshnaltat Hoggar dhe Atlas jugor në Algjeri”. Kjo luginë e lumit Tamanrasset është përshkruar si një sistem lumor i mundshëm i gjerë dhe i lashtë”. Artikulli shkon në detaje nga pikëpamja gjeologjike. Si përmbledhje, mund të themi se PALSAR zbuloi një lumë gjigant, sot të tharë, i cili e kishte . në malet e Atlasit dhe rrodhi nëpër të gjithë Afrikën veriperëndimore, duke u derdhur në Mauritaninë e sotme (bashkangjitur është një foto e këtij lumi, e përpiluar nga Studiuesit).
“Lugina e lumit” e Tamanrasset është rreth 90 km e gjerë. Gryka e ketij lumi, sot e vendosur nen det, ishte 400 km e gjere (!!!) Ishte nje “perbindshe” e krahasueshme me lumin Amazon, aq e madhe sa ne shume vende eshte e pamundur ta dallosh nga deti. do të thotë që lumi Tamanrasset mund të arrijë një gjerësi të ngjashme nga bregu në bregdet. Mund të imagjinojmë një vëzhgues në nivelin e tokës: si mund ta dijë ai se është një lumë ose një det, nëse bregu i kundërt është 90 km larg? Përveç kripës së ujit, asgjë (por nuk e dimë nëse njerëzit e lashtësisë do ta kishin kuptuar këtë ndryshim).
…
Kur lumi Tamanrasett rridhte, gjatë PERIUDHËS SË FUNDIT TË LAGËSHTISE AFRIKANE (midis 14,500 dhe 7,000 vjet më parë, me gjurmë që datojnë 5,500 vjet më parë), përveç një pjese të vogël në verilindje, “Pays de l’Atlas” ose “Atlantis”. “, ose territoret në jug të malit Atlas, ishin në fakt një ishull. Në veri, ajo ishte e rrethuar nga Deti Mesdhe. Në perëndim, ajo ishte e rrethuar nga Oqeani Atlantik. Në jug, ajo ishte e rrethuar nga lumi Tamanrasset. Në lindje, ai ishte pothuajse tërësisht i rrethuar nga i njëjti lumë, me përjashtim të një pjese të vogël të formuar nga malet e Atlasit. A mund ta quajmë vërtet këtë tokë një “ishull”? Në kuptimin grek, përgjigja është “PO”.
…
Të gjithë e dimë se çfarë është Peloponezi, një nga rajonet më të rëndësishme të Greqisë. Epo, Peloponezi ka saktësisht të njëjtin konformacion gjeografik si “Vendi i Atlasit”. Është një “kuazi ishull”, i lidhur me kontinentin me një “istmus” të vogël. Çfarë do të thotë termi “Peloponez”? Kjo fjalë vjen nga greqishtja Πέλοπος νῆσος (Pelopos Nesos), që do të thotë “ishulli i Peloponezit”. Kjo është një provë e pakundërshtueshme se për grekët e lashtë, një “kuazi-ishull” si Peloponezi mund të konsiderohet , “ishull”. Prandaj nuk është për t’u habitur që Soloni, dhe pas tij Platoni, e quajtën “gadishullin” e malit Atlas, ose Atlantis, NESOS, një term që ne e përkthejmë si ishull në kuptimin modern të termit.
A ishte vërtet ishulli i Atlantidës? Ky “gati ishull” nuk mund të konsiderohet “Atlantis” nëse nuk kalon “testin e rrathëve”. Çfarë thotë njëri? Në rrëfimin e tij, Platoni thotë se afër ishullit të Atlantidës ishin dy struktura unike. Sipas historisë, një nga këto struktura gjeologjike natyrore është krijuar drejtpërdrejt nga Poseidoni, prandaj quhet “Ishulli i Poseidonit”. Ishte një tumë qendrore, rreth së cilës kishte 3 unaza deti dhe 2 unaza tokësore, krejtësisht koncentrike. Asgjë nuk thuhet për madhësinë e saj. Thuhet se është “i shenjtë”, i paarritshëm dhe i pabanuar.
…
Struktura e dytë, mbi të cilën njerëzit ndërtuan një qytet, mund të quhet “Ishulli Metropolis”. Ishte një strukturë gjeologjike natyrore shumë e ngjashme me atë të mëparshmen, por në këtë rast jepen përmasat e saj. Kishte një ishull qendror të sheshtë rreth 900 metra i gjerë, i ndjekur nga 3 unaza deti dhe 2 unaza tokësore, krejtësisht koncentrike. Gjerësia totale ishte rreth 5 kilometra. Rreth kësaj strukture gjeologjike natyrore (ku banonin mbreti dhe fisnikëria) shtrihej qyteti i Atlantidës.
…
Cilat janë shanset për të gjetur pranë shtegut të lumit të lashtë Tamanrasett jo NJË, por DY struktura gjeologjike natyrore të formuara nga unaza koncentrike, njëra prej të cilave duhet të jetë 5 kilometra e gjerë dhe të ketë një lloj ishulli qendror 900 metra të gjerë? Nuk do të thuash “asnjë!” Epo, siç mësojmë nga libri “ATLANTIS 2021 – Rizbulimi i një kontinenti të humbur”, edhe një herë falë satelitëve, këto dy struktura u zbuluan përgjatë rrjedhës së lumit Tamanrasset. Ne ofrojmë ato në imazhin e bashkangjitur këtij postimi.
…
Struktura e parë gjeologjike natyrore quhet kupola Semsiyat. Ndodhet në rrafshnaltën Chinguetti në shkretëtirën Mauritaniane, në 21° 0′ gjerësi gjeografike veriore dhe 11° 05′ gjatësi gjeografike perëndimore. Përmasat e tij janë pikërisht ato të dhëna nga Platoni për “ishullin e metropolit”. Gjerësia maksimale e saj është saktësisht 5 kilometra. Në qendër është një formacion saktësisht 900 deri në 100 metra i gjerë, sa madhësia e “ishullit qendror” të metropolit të Atlantidës. Mund të shohim gjithashtu një rreth të dytë të brendshëm, të madhësisë së saktë të përshkruar nga Platoni.
…
Struktura e dytë, e quajtur “Struktura Richet”, ndodhet rreth 20 kilometra larg. Është rreth 40 kilometra e gjerë dhe përbëhet nga një zonë qendrore nga e cila nisin një sërë “rrathësh shkëmborë”. Ka të dhëna të qarta se dikur ky ka qenë një liqen nga i cili kanë dalë “unazat e tokës”. Është përfaqësimi i përsosur i “ishullit të Poseidonit” të përshkruar nga Platoni.
…
Sot, satelitët kanë hartuar të gjithë sipërfaqen e Tokës. Nuk ka asnjë strukturë tjetër të ngjashme në Tokë që shfaq këto matje ose karakteristika. Ata janë “unikë”. Pra, derisa të zbulohet diçka e ngjashme në të gjithë botën, bazuar në të gjitha provat e ofruara nga teknologjitë më të avancuara, mund të themi me siguri se vërtet kemi gjetur tokën e përshkruar nga Platoni: l’Atlantis.
…
Prandaj, “priftërinjtë misterioz egjiptianë” nuk e kishin gënjyer Solonin, dhe rrjedhimisht Platonin, kur i thanë se në rrëzë të malit Atlas, rreth 11.500 vjet më parë, ishte “një ishull i madh”. Por ngre pyetje të tjera të rëndësishme: si e dinin ata këtë, cili qytetërim dinte për ngjarjet që ndodhën midis 14500 dhe 7000 vjet më parë, a u fundos ndonjëherë kjo pjesë e Afrikës dhe cila është marrëdhënia midis “Atlantis” dhe Nan Madolit dhe “kontinenti i fundosur” i Sundaland dhe Sahuland, i zbuluar së fundmi nga studiuesit? Dhe, mbi të gjitha, ku shkuan banorët e këtyre rajoneve?
…
Mund të gjeni më shumë informacion në libër
“ATLANTIDE 2021 – Rizbulimi i një kontinenti të humbur”
Burim francez
Solli në shqip Mirela Leka Xhava
