Esemralda Bregaj
Të lexova në buzë gjithë dhimbjet e tua
U poqa e tëra ne jehonën e shpirtit tënd
kur kishte marrë shkallët me vrap
duke përzënë me një frymë fatin e mire që e solli te unë.
E etur për ne
E malluar per ne
E lënduar nga yjet.
U lashë porosi
Të pikturonin dashurine tonë me ngjyra perëndie.
Unë veç marrosesha e dehesha
Sa herë fryma jote më prekte
Telat e fshehur
Të zemrës sime!
Të lexova ,
Dhe ateherë kur u verbova
Nga malli
Për ne,
i mbylla kujtimet dhe çelsin e zemrës e hodha mbi re!
