Porta e avllisë,atje në vëndlindjen time
kishte rënë,rrëzuar,gurët përmbi prag
ajo sikur më fliste,më tregonte kujtime
sikur më thoshte pse ike,o njeri aq larg ?
Muret e shtëpisë,më dukeshin sikur rënkonin
rënkimet e tyre, në vesh mua më buçisnin
sikur donin edhe muret,diçka të më thonin
mirë që ardhe njëherë,se ty po të prisnim.
Edhe pemët e oborrit,me shumë degë të thara
degzat e mbetura të njoma,mezi po i lëviznin
si nuk je dukur më shpesh,të vije më përpara
kur më”thoshin”këto fjalë sikur mua më vrisnin.
