Pylli nuk është vetëm pasuri,
Për disa banorë është shtëpi,
Shumë gjallesa në të jetojnë,
S`ka njeri që s`e di,
Cila është vlera e tij.
Dora jonë nuk po e mbron,
Për çdo ditë po e shkatërron.
I vërsulen shumë druvarë,
Kush me sëpatë e kush me sharrë
Pyllin shkojnë për ta prerë,
Në çdo kohë, në dritë e terr.
Pylli fillon të ankohet,
Dhunshëm që po shkatërrohet,
Nga dorë e njerëzve të mjerë,
Në atë gjendje që e kanë sjellë!
Banorët e tij të tmerruar,
Ikin nga shtëpia ku kanë jetuar,
Kërkojnë vend për strehim,
Jo me dashje, por për shpëtim.
Gjëma e pyllit nuk ndalon,
Në tokë e qiell po rënkon,
Kushdo që t`më shkatërrojë
Gjithë njerëzimi do ta pësojë.
