Që në ag , pa zbardhur mirë
Nga shtëpia dal
Prehje gjej veç në natyrë
Smoku e zhurmat e kota
Këtu në qytet
Më mërzisin , më dhëmb koka
Në shpirt ndej siklet
I ngjitem malit përpjetë
Lodhjen nuk e ndjej
Lisat rritur gjer tek retë
Lule gjithandej
Këngë e zogjve , ç’mrekulli
Fjalë nuk gjej dot
Bar e lule , si me magji
Spërkatur me lot
Si në ëndërr , një ujëvarë
Shfaqet diku larg
Drejt saj rrugën e kam marrë
Blerim rreth e qark
Shkoj pranë saj , mbetem pa mend
Nga kjo mrekulli
Uji thermohet nëpër shkëmb
Si në një magji
Shkëndijëza drite si zjarr
E si xhevahir
Pakëz dritë për shpirtin marr
Ndoshta me pahir.
Shk. nga lib. “Thërrime diamanti”
