TRENI I KUJTIMEVE
Vjen treni i kujtimeve
ndërron gjeografinë e mendimeve
tymnon luginave shpatijeve
zdirgjet rrëpinave të dashurisë
një zemër sikur i hapet rrëfimit
e thot se ajo ishte kohë e vrullit
e mallit të pashpjeguar
e pengesave të pakuptueshme
syrit humbet e duket figura
e një bukurie si zana
si ethet e fshikullonte shpirtin ajo
e niste marramendjeve mendjen
lumi gjithnjë shkonte në anë e kundërt
përballë ortigje zdirgjeshin
acaret shtrëngonin fjalët
dhembshurisht niste agu
vjeshta ndiqte pranverën
binin gjethe në pikë vere
gërvishte plaga e padukshme
një këngë malli rritej
e treni shkonte tutje
harrohej në udhëtimin e gjatë
të shkurtimit të jetës
