Rrezaton dritë mirësie
Shëndrit Kukësi , fort i ka hije
Rrezaton dritë mirësie
Për liri , për t’ mbrojtur pragun
Kukësi e ka pasë traditë
Mysafirë gjithnjë me pritë
Si rrallë herë , kësaj radhe
Sofra duhej , më e madhe
Pesëqind mijë mysafirë
Shkëlqim drite kishte votra
Një familje , kaq e madhe
Kaq shumë vëllezër e motra
Rrezaton dritë mirësie
Kjo mikpritje e bujari
Si pranvera n’lulëzim
Që shkëlqen plot hijeshi
Po kjo dritë mirësie
Në Shqipëri ndriti çdo votër
Por asnjë krahinë tjetër
Nuk ka shtruar të tillë sofër
Kosova ishte në luftë
Kosova digjej në flakë
Gjithë bota ishte shokuar
Nuk bën zë , Europa plakë
Nga dheu kishin mbirë
Fantazma të barbarisë
Masakrat ndër gra e fmijë
U bënë tmerr i gjithë njerëzisë
Komandanti i barbarëve
Sllobo i çmendur , skizofreni
Monstër nga raca e fisi
Monstër , prejardhja e geni
E gjithë Kosova në flakë
Pejë , Istog e Graçanicë
Masakrohet Krushë e Reçak
Tym e flakë në Mitrovicë
Në Prekaz , lufta gjëmonte
Lufta s’kishte të pushuar
Monstra një ushtri dërgonte
Aq keq truri i kish shkalluar
Prekazi qëndroj kështjellë
Nuk mposhtet Adem Jashari
Armiku gjithkund mbështellë
N’stuhi prej flake e zjarri
Shkrumb u bë , gjithë Drenica
Rahovec e Kaçanik
Gra e fmijë e pleq tmerruar
Nisin udhëtimin biblik
Një milion të shpërngulur
Drejt Shqipërisë , që i mirëpret
S’kishte gjasa , të ndodhë ndryshe
Priste vëllezërit e vet
Ata nuk ishin turistë
Nuk ishin as vizitorë
Por njerëz të tmerruar
Prej masakrave n’ kosovë
Me zemër të coptuar
Me sytë mbushur në lot
Për luftën , për barbarinë
Që u kish prurë ai mot
Me to e ndamë dhimbjen
Ndamë bukën e kripën
Si vllai me vllazninë
Siç kemi traditën
Njësoj ndjenim dhëmbje
Zemrat fërgëllonin
Dhëmbjen që e pëcet gurin
Zemrat si mund ta duronin?!..
Po kur vëllai gjëndet
Mes vëllezrish të një gjaku
Dhëmbja sado lehtësohet
Bashkë , brenda një pragu
Një kullë që është ngritur
Në shenjë përkujtimi
Bën të shenjtë mikpritjen
Që ta ruaj njerëzimi
15 / 4. / 2020
Shk. nga lib. “Në botën e poetëve”
