Sabit Alidema:Fadil Abazi një anëtar të SHSHK” R.M.”Vitias

Shkruan për një anëtar të SHSHK” R.M.”VITIAS

FADIL ABAZI

Ditëlindja: 17 maj 1965

Vendlindja: Sllatinë të Epërme

Kombësia: Shqiptar

Zhanri: Shkrimtar

Fadil Abazi, shkollën fillore e kreu në vendlindje, kurse shkollën e mesme në Viti. Ka diplomuar në Fakultetin Ekonomik në Universitetin e Prishtinës. Me shkrime, sidomos me poezi merret nga rinia e hershme, duke shkruar kohë pas kohe në gazetat e kohës, si “Pioneri”, “Bota e re”, “Thumbi” dhe të tjera. Pos me poezi merret edhe shkrime analitike, nga ekonomia, mjedisi dhe politika, ku shumë shkrime zënë vend në gazetat ditore si “Zëri”, “Epoka e re”, “Express”, si dhe në portalet dhe agjensitë informative të lajmeve “Kosova press”, “Rajoni press” dhe “Telegrafi.com”. Ka punuar në Ministrinë e Mjedisit dhe Planifikimit Hapësinor, ndërsa tani punon në Komunën e Vitisë. Jeton në vendlindje, në fshatin Sllatinë e Epërme. Vepra të botuara: · “Era e mollës”, Shtëpia botuese “Brezi’81”, 2007, poezi; · “Kur bie muzgu”, Shtëpia botuese “Brezi”, 2009, roman; · “Ëndrra ime e bardhë”, Shtëpia botuese “Brezi”, 2020, poezi.

“Era e mollës”, Shtëpia botuese “Brezi’81”, 2007,

Kur kam shkuar për herë të parë në shkollë

Më kujtohet ajo hija e rëndë e plepave para shkollës

Qielli shtrinte mbulesën e tij deri prapa Lubotenit

Këngë vaji recitova unë idhnaku i vogël

Që shqelmova gjethet e rëna e trazova zogjtë

Për të treguar rritën time

Poezia monokolone përbëhet nga 22 vargjeve ku në secilën prej tyre rrëfehet një ngjarje e caktuar.

Që marrin pjesë elementë fantastikë si ambienti shkollor

Edhe pse kemi elemente fantastike, aty përsëri shohim se njerëzit sillen si të barabartë, madje herë pas here edhe i sfidojnë ata.

Bëhu shkollar i mirë e merr dije më tha gjyshi

Më puthi në faqe e më dha një mollë

Babë e babagjysh kanë punuar tokën e bereqetit

Tokën e zotit zot në tokën e vet

Duke siguruar kafshatën e gojës

Mbrëmjeve duke fjetur në gjirin e saj

Me aromën e dheut, luleve, barit

Kanë qenë bujq e burra të mirë

Amanetin e gjyshit me fanatizëm

E kam bartur në çantën e shkollës

Por edhe kujtimin për të me erën e mollës

Pranë epitafit ku shkruante emri i tij

Bejtullah Abazi 1905-1989

Rrëfeva për tokën, fshatin, fisin, shkollën, mollën

Dhe fjalët e tij që kisha si udhërrëfim

Rastisi të diplomoj në kohën kur piqen mollët

Kush do të bëjë udhërrëfimin e jetës për mua

Përdoret gjerësisht dialogu, pasi kjo mënyrë e krijon ngjarjen nga vetë goja e poetit duke e bërë poetin të luajë një rol asnjëanës

Në përshkrim përdoren gjerësisht emra të familjes poetit

NDARJE Kujtimin me erën e mollës nuk e ndaj dot

Sikur se ndaj dot hijen nga plepat e shkollës

Se më këputet vargu

E më mbetet në gjysmë poezia

Gjethet e rëna e fjalët e thëna

Nëse nuk i merr era

Janë motive të jetës për mua

Nuk i ndaj dot as veprat

Nga fjalët e urta të plakut

Si kullën e gjyshit nga gurët e oxhakut

Se balada jete janë për mua

Ndarjen nuk dua

Nuk dua as ndarjen veri e jug

As tokën që e ndan një plug

E lëre më të na ndaj një lumë

Veriu, veriu të ngrinë o njeri

E Jugën e duam shumë

Nuk dua as ndarjen lindje perëndim

Se lindja është lindje, lindje

E perëndimi është perëndim, perëndim

Perëndim deri në amshim

E nëse bash don o njeri

Merre shpatën nëse ke guximin

Ndaje në dysh me një të rënë

Ndaje urrejtjen nga dashuria

E mua më kurse o njeri

Më kurse prej thikave pas shpine

Si domos plepat para shkole janë më afër natyrës njerëzore, në dallim nga që mbizotëron sot për shembull një kulture të një ambetit kujetojnë rrethe rrozull me zërin e lojrave të nxënësve te shkolës amë Sllatinës Epërmë

THONË Thonë Nata ka sy

Me sytë e saj të errët e vështron terrin e vet

Por tregimet e errëta kurrë nuk i zbardhē

Andaj thonë nata nuk ka besë

Thonë Muri ka vesh

Me veshët e tij dëgjon rënkimet e përtej murit

E vet qëndron palëkundur vendi

Andaj thonë muri nuk lëviz

Thonë Hëna ban dritë

Me dritën e huazuar natës ia sfidon terrin

Dhe ia ndritë ëndrrat e vashës në dritare

Andaj Hëna hirëplotë ruan ëndrrat e bardha

Figuracioni i përdorur është shumë i vecantë sepse me anën e një fjale, mendohen shumë të tjera. Përshkrimi i personazheve për shembull ,bëhet duke treguar qartë se ata kanë fuqi të jashtëzakonshme dhe shihen si heronj shpirtra burrëror

Thonë Deti është i mistershëm

Në thellësi ruan misteret e jetës

Në sipërfaqe mban vaporet e krijon cunamët

Andaj thonë mos hyn në det nëse

Nuk din not Thonë robëria është zgjedhë e rëndë

Ajo ta këput fjalën e ti këput këmbët

Zgjohu popull hiq zgjedhën e çlirohu

Andaj thonë populli që do lirin e mund robërinë

Thonë Liria është dritë e shpirtit

Është paqja harmonia lumturia është vet jeta

Është dritë që shndrit botën

Andaj tha heroi nuk duroj dot robërinë dua liri