(Dedikuar dr.Lusinda Shkëmbi Dushi)
Me nje kupolë qiell dashurie
hyre në gjirin e bluzave të bardha
me shumatoren e vlerave gjenetike,
syth i çelur i rrënjës.
Erdhe ushtare besnike e Hipokratit
në betejën e luftës për jetën.
Mirësia e buzëqeshja akuarel,
terapi e shtuar e brumit tënd
për ngjalljen e shpresës.
Je Noe për të sëmurin.
Në varkën e shpëtimit
i jep dhembjes mushkëritë e qiellit,
oksigjenin e yjeve.
Në relievin e ditëve
ulen e ngrihen turbulenca ankthi,
herë hyjnë në shtegun e gjelbër të gëzimit,
herë-herë hyjnë dhe në një qiell iliade.
Në shpirtin tënd blanë bore alpine
ku çel trëndafili i diellit,
trokon ëndrra jote e ndezur
me flamurim e dashurisë për jetën.
Thyhen orët.
Hijet e ditës fshihen ngadalë
në poret e muzgut.
Nata të gjen mbi kartela
ku rënkojnë diagnozat
e vizatohet odisea e dhembjes
me fërgëllima amplitudash.
Gishtërinjtë të lëshojnë dritë,
diçka prej Perëndie…,
kur shkruan mbi ato fletë
për të vrarë terrin e pabesisë.
Kur gjumi i bën lajka syrit të përgjumur,
si shkulm ere ngrihesh
e përtej dritares që dremit
ndez hënën me yje.
Agu i mëngjesit
çel syrin e ditës së re
me kornizën e panoramës së përditëshme:
Copa shiu… e copa ylberi…
Nëpër këto panorama
rritesh e gdhendet portreti yt.
![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1/pbWFnZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDIzJTJGMDElMkYzMjI0MDMyNjBfODM4MTQxOTc3MjUxNTQyXzI3NjE0ODE1MTA1NjUxNzUzNThfbi5qcGcmY2FjaGVNYXJrZXI9MTY3MzU0NDM1MS00MzU1NyZ0b2tlbj05NjNmYmE4M2IxNDNkOTU4.q.jpg)