Vladimir Muçaj
SI VORBULLA E ÇAPONIT
Nga mëndja s’më shqitet Vorbulla Çaponit
Më tundon nga hera ëndrrat me vesë,
Shtjellë e sajë gropë e pa fund,
S’i zija kurrë besë…
Dhe sot masmedia vorbull tjetër,
Politikanë e njerëz i vërtit vërdallë,
Uji i çmendur kthyer në letër
Mua të gjorin më linçon të gjallë.
Gjithfarë gjurmimesh si një Jahova
Verbullohet njerëzia si në përrallë,
Një i çmendur, një popull e bën budalla
Në foltore si një monark i madh.
2022
KORABI
Dikur shkova atje! Dimëri ishte kryesor.
Nga guvat me borë sqepin nxirrnin përreth,
Nga pezm e gjoksit avuj flokë borë
Dhe për çudi, ndjesia ime poet.
Nuk kishte udhë mbi bardhësinë,
Shqiponjat qiellin çanin me krakim,
Mbi faqe mali një rrugëvijë
Në gjurmë dreri mora me nxitim.
Pyllnajë e bardhë ku koha nuk shterron,
Asgjë s’më vjen nga pështjellim i reve,
Ndjesinë poetike, kjo botë e redakton
Me lapsin e zjarrtë, të një rrufeje.
1974-2023
NË MITING
Në mitingje ngjajmë me bretkët
Që se shohin njeri tjetrin,
Por guakin pa mbarim;
Pa asnjë qëllim,
Mes dëshirës e pamundësisë
Të fatalitetit jetësorë.
