Erdhi pranvera me lule,
Zogjtë cicërojnë,
Dy nga dy të dashuruar
Nëpër degë e nëpër lule
Lozin e vrapojnë,
Sjellin paqe e harmoni
Në çdo vend që shkojnë,
Nuk e njohin pabesinë,
S’kanë mllef e inat,
Me zërin e tyre të bukur
Sjellin mbarësi e fat,
Rrisin gjallesat e tyre
Me zërin e bukur,
I ushqejnë sipas mundësisë
Me një krimb a flutur,
Krahpërkrah me njeri – tjetrin
S’njohin sinor e kufi,
Ndaj mes tyre mbizotëron
Shumë e ëmbla dashuri.
