Ikën koha koha rrjedh
Duart shtrëngohen me duar
Tek të tre nënat e jetës
Ku ikin pa u takuat .
Njëra nënë është e shkuara
Ku kujtojmë vitet me mall
Ku rinija del në ëndërra
Si filizat në behar .
Askush se kuptoi ..askush se pa .
Posi vesa e mëngjezit kaluan vitet
Mbi petale të trëndafilta
Vitet e rinisë të bukurat vite .
E dyta kohë është e tashmja
Ku kryqëzohen të gjitha ngjyrat
Jeta mer kuptime të ndryshme
Ecën me vështirësi e mundime .
Nëna e dytë flet me detin në thellësi
I flet furishëm e ndjek me sy nga largë
Bisedon në rrugën e saj që kalon
ç’do ditë dritëhënën pret në mbrëmje të dalë .
Flet shumë ditari i nënës së tashme
Për njerëzit shkruan me përkushtrim
Për dashurinë ky ditar flet dhe shikon
Me forcën e shpirtit u fal dashurinë.
Forcën ja lë nënës së ardhëmërisë
I jep kurorën me larmi ngjyrash në dorë .
I zbret dritën e hënës së bukur
Dielli rrezeartë nga largë të ndriçoi.
Mëngjezet e bukur të nënës së tretë
vijnë me ngadalë në të bukurat kujtime
Ku hëna shikon si zonjë e rëndë
Ku dita lind plot rrezatime .
