Rubjana Nika
Linde në ditë të stuhishme
kur qielli e deti i atdheut nxinte,
si një mrekulli që zbriste nga qielli,
si një mrekulli që populli e priste.
Në ditë të stuhishme jetove,
mes vuajtjesh kalove fëmijërinë,
me zërin tënd gjithë botën mrekullove,
me tingullin tënd ngrohe njerëzinë.
Në ditët e acarta shpirtin ua ngrohje,
akulli shkrinte,jeta buzëqeshte,
zëri yt brilant nga thellësia e shpirtit,
nga thellësia e malit,nga fryma e një bjeshke
Zëri yt i rrallë nuk kishte të dytë,
mbetej i mahnitur shumëkush e dëgjonte,
zë që mbartte thellë britmën për liri,
zë që popullin mbarë në këmbë e çonte.
