Zogë me krahë do bëhem-Aferdita Kociraj Selishtaj


Zogë me krahë do bëhem

Zogë me krahë, dua të bëhem

Do fluturoj ditë dhe natë

Fëmijët e mi, do shkoja të takoja

Dhe mallin që kamë ta shuaj.

Nga kurbeti, në kurbet shkuanë

Dhe ikën akoma më tutje

Me shpresën, të gjejën më të mirën.

Dhe ëndërrat e tyre, tu ralizohen

Dashuri nëna u dha me vete

Ta kenë nga do që të venë

Dashurin për vendlindjen, në gjakë e kan.ë

Që një ditë, ta kthejën kokën pasë

Zogë me krahë të bëhem, dhe atje të shkojë

Mallin që kanë ata, unë tua marë

Dhe ata mos ta ndjejnë aq shumë.

Se malli i kurbetit është, një plagë e pa shëruar

Themë një ditë do të kthehem

Te foleja që kamë lënë

Do shkojë ta mbajë, që të mos bierë.

Se mos vallë një ditë kthehen, dhe ata në vatan

Unë, do të kthehet një ditë

Dhe folen do ta ndërtoj, bukur

Lutem me shpirt dhe shpresoj.

Që Bijët e shqipes një ditë, të kthehen në vatan.