Ah , se sot u kujtova !
Para nja tre javësh , ishim ulur të hanim drekë me gruan e dy fëmijêt , kur trokiti dera .
U çova e e hapa , para meje qëndronte një i panjohur .
– urdhëro , i thashë .
– e di si është puna më tha , as të njoh ,as më njeh , më dukesh njeri i mirë e po ta hap zemrën . Kam tre ditë pa ngrënë , bëj sevap ,më jep diçka .
U preka , – ç’është ajo fjalë i thashë , hyr brenda mos e diskuto , e e shoqërova prej krahu në tavolinë . E prita siç pritet miku .
Mbaruam e prisja të çohej , po hiç , nuk po lëvizte nga vendi .
– ju shikoj në siklet , na tha , po e kam edhe një hall tjetêr , s’kam ku fle sonte .
Çfar ti thosha – po mirë , do bëjmë si do bëjmë për sonte . Jashtë shkallës , kam papafingon e siper është një krevat .
Ky avaz vazhdoi nja dy ditë , duke nxjerrë sebepe të ndryshme , e unë si zemergjerë e lëshoja veten .
Ditën e tretë më tha ;
– e di që e ekzagjërova e ju kam mërzitur , po sot do iki se më presin edhe tê tjerët .
U puthëm e pêrqafuam .
– si të presin dhe të tjeret ? e pyeta i çuditur .
– do ta marrësh vesh pas dy javësh , u përgjigj duke ikur .
– ore , nuk të pyeta as për emrin , i thashë për kuriozitet .
– co ro na vi rus , ma ktheu duke zbrit shkallët .
S’qënka mirë nga trutë , uri ka bërë të vetë , mërmërita nêpër dhëmbë .
Dy javë nga ajo ditë më zuri kolla e mu ngrit temperatura .
Më shkoi mendja te musafyri i panjohur që më tha se do ta mirrja vesh pas dy javesh qëllimin e vizitës .
– po tani çfar do bëjmë ? i thashë gruas i shqetësur .
– ik mbyllu në dhomë , që mos t’i bëhesh peshqesh ndonjë tjetri , si ai që na u bë peshqesh neve , ma ktheu si me urdhër .
Ashtu bëra .
Kujdes , COVID – 19 është akoma prapa dere , zgjidhja është VAKSINA .
