Fatmir R Gjata
Sa beteja fitova, sa të tjera më vranë
Çdo fitore një plagë, gjersa plagët u thanë
Gjer dhe mishi po teret, gjer dhe gjaku u tret
Tani s’ka kush më ndjek, tani s’ka kush më vret.
Mora hak për të tjerë, porse mjaft ishte kurrë
Vesha rroba fëmije që të dukesha burrë
Qesha fort kur të qaja, me oi desha shpesh
Pa qenë prift shuguruar bëra kryq edhe meshë.
Sa beteja kam humbur sa as vetë si mbaj mënd
Për një vajzë, për një shpresë, për një rrugë edhe vënd
Vajzat ikën u plakën, shpresa mbet me t’vërtetë
Për të tjerat e di, nuk mjafton dot një jetë.
Nesër prapë dal në fushë, varavingas në botë
Një të fundit betejë e kërkoj kot më kot
Sa të thonë ra mes zjarrit, nuk shkoi dëm ai djalë
Luftë me vargjet e gjatë, luftë me rrokje e fjalë.
