Murtez Asllani
Bilbili i vetmuar
përmallshëm cicëron,
lirinë në natyrë
Kafazi i duket
sikur një çeli,
gjithmonë i heshtur
as ujë nuk pi.
I kërkon shokët
për t’u bashkuar
këngën më të bukur
bashkë për ta kënduar.
Në atë vend të mbyllur
si mund të jetohet,
në vend se në natyrë
për çdo ditë t’argëtohet.
Rri gjithmonë mendueshëm
lirinë e dëshiron,
por pronari shpirtzi
ate nuk e liron.
Cicëron vajtueshëm
zemrën ta copëton,
pse më mban n’kafaz
dhe nuk më liron?!
