Tek ky stol shlodh vitet e shkuara,
Jeta e ardhme vritet nga viruse,
Thërmohen vitet në mokrat
Si hënë e ngrënë në muzgje.
Ballë teje i ligsht përulem,
Mundin tënd të shkuar s’e arrij,
Sado në gjunjë të përulem
Diellin tënd shpirtëror nuk e shpik.
Krenaria tek ky stol t’u bë gjemb,
Jeta e fundvitëve të erdh së prapthi,
Me veshje “gabi”si në tjetër planet,
Mundi e puna në kubikë akulli.
Me Ty bashkë Ulem në at’ stol,
Falënderoj me zemër duart e tua,
Ata ngadhnjyes mbi një metropol
E sollën të ardhmen mbi mua.
I VETMUAR
Të jesh i vetmuar s’të njohin agimit
Çfarë je, kaçubë a ndonjë gurë,
Në shkretëtirën tënde si beduinët
I vetëm mbetesh në tëndin flamurë.
Dikur me plot miq më ishte bota,
Kur Jeta ngado gazmohej ende,
Në mjegullën e vetmisë u harrova,
Nga miqtë e mi nuk shoh asnjë.
Njerëzia s’e njeh këtë varrezë,
Dhe urtësinë e thellë sigurisht,
Ndaj mes njerëzish çdo brengë
Ndahet si naforja për të gjithë.
E rëndë të jetosh i vetmuar
Kur pemët degëzojn njëra tjetrën,
Ti mbetesh në jetë i gjymtuar,
I harruar prej vetes mbetesh.
2023
ADOLESHENCA
Si një makth mbi breglumë
Digjet trëndafil adoleshenca,
Nën strukjen time si një gëmushë
Pllakoset e pleqërisë heshtja.
Zhytem në lumin mbushur plot
Me kujtime ku më mbyste Kecka,
Nga syri i plakur një pikë lot
Në shpirt më zgjoi bukuritë e fjetura.
Të vdes e të ringjallem në ëndrra,
Me peshën e viteve të shkuara,
Të më mbulojë ndopak adoleshenca
Mbi këmbët e plakur e të sëmura.
2023
