Si do të ishte bota!?
Vallë pa poetë.
Që shëron veç plagë
Dhe paqe thërretë.
Poeti dhe muza
Për shokë libër penë
Përmbi “EVERESTË”
E ka ngrit folenë.
Që andej vrojtonë
Muza fluturon
Çdo gjë që shikon
Me pënë vargëzon.
As i bëhet vonë
Se kujt si pëlqen
Çfarë i shikon syri
I qëndis me penë.
Poeti shkruan vargje
Për hallet moj botë
Do të shëroj plagët
Që gangrenë ke sotë.
Fle gjumë copa-copa
Se truri………punon
Mendimet e shpirtit
Si lum i vërshojnë.
Ku nuk e çonë muza
Dhe mbi univers
Me yjet e hënës,
Qëndisur çdo fletë.
Që aty dhe botën
Nga largë e vështronë
Të mirat të ligat
Bukur i qëmtonë
Vëshgon stratosferën
Që të përvëlonë
Nga dora e pabesë
Që helme dërgonë.
Një shikim natyrës
Fryma….. çi ndalon
Vënde-vënde vyshkur
Që njerzit shkatërrojnë.
Sytë mbi dete venë
Përrenjë dhe lumenjë
Prishur shkatërruar
Plehra gjithandejë.
Zhurma ulërima
Që nga largë dëgjojnë
Nga vatrat me luftra
Botën alarmojnë.
Shushurima fjalësh
Britma dhe rënkime
Zjen bota nga hallet
Sa shumë s’kllavërime.
Qefe, jetë mondane
Bosat billjonerë
Ju verbojnë sytë
Pasuritë më vlerë.
Ja ky është poeti
Me syrin shqiponjë
Që padrejtësitë
Pena masakronë.
Bota pa poetët
Do ishte veç kotë
Gjithë realitetin
Në libra gjeni sotë.
E drejta e autores e rezervuar !!
