ÇAST…!
…dhe ndërsa hyj thell në botën e Njeriut,
në universin e pafund të tij,
e ndërsa përplasem,
kokolepsem në errësirëdritën pakufij,
e ndërsa shoh
se EDHE ATY
NË QËNDËR QËNDRONË ATOMI,
dhe ELEKTRONET sërish aty FRYMËMARIN
me ec e jake të tyre
NËPËR ORBITAT e TIJ,
…atëherë lodhem,
kapitem,
dorëzohem,
ndal “vrapimin”,
më shteret i tërë mendimi,
prej turpit i vidhem kohës së humbur
dhe gurin e rëndë të Sizifit
e lë të rrokulliset drejtë fundit!
