Heshtje t’shkyeme t’natës ,
nën petkun e harresës ,
do grimca kujtimesh vdesin…
nën kambt e mija pa lan asnji gjurmë.
Tabllo manikinësh t’varun n’muret e nji kohe,
t’ikun…
q’i me dhambt e zverdhun përqeshen.
Gishta t’brishtë prekun harqet e ndjenjës ,
tesh t’arnueme me arnat e grimcave t’mbetun,
prej shpirtnave t’vdekun.
Ulërijn heshtjet ….
nën parvazin e kohnave tesh pritjet ,
presin do tinguj jetët t’copëtueme.
E lazdrueme andrra…
i përdalë dishirimi…
endacake zemra…
e shpirti strehë e lotëve t’butë ,t’pafajshëm,
endet n’kufijt e nji toke t’largt.
Po endem n’Meken tande ,
sy i përlotun .
O andrra e natës m’bramshme ,
me sytë e ajun ,
buzën e thame ,
zemrën tesh t’sakatueme ,
e t’vraeme.
Vallzo pa dalë dielli i nadjes ,
me hijet e natës…
tuj pritë nën çatinë e lagsht ,
nji rreze diellit e erën q’i fryn ,
ni’g’jo hapat q’i shkelin barin e njomun …
tan brymë.
I shkruejta heshtjet ,
n’krahanuerin tand si tatuazh tesh rrinë ,
ishim gjithçka e si t’huej tesh u gdhimë.
M’lën atje ku jam….
rri atje ku je ….
Tesh jena thjesht udhëtar t’panjohun e t’pa ‘fe.
Jena e din ?!
Si dy polet e këtij planeti tesh t’smuet e sakat ,
i lodhun , pa’identitet , i pa’fat.
Dy pole q’i sillen përbri ,
po q’i nuk bashkohen kurrsesi.
M’lën n’heshtjet e mija ,
vdiq n’zhurmën tande ,
si emën i trajtuem tesh n’shumë forma ,
epokash t’rreme.
Hesht….
heshta….
Deshta për kët heshta ,
se nata mi serviti n’pjatë Deliret.
