Dorë e zemrës, n’flokë të shprishur
t’përvjel ballin, t’shpalos syrin
vetulla t’zeza, hark përdredhur
ç’shikim t’mallshëm, sa magjepsur!
Buzë të mbledhura, si në puthje
me buzëqeshje, pak ngacmuese
vath argjendi, n’vesh të shpluar
plot me sharm, sa befasueshëm!
Jakë e k’mishës, stil i ngritur
t’hjeshon gjoksin, ca të rritur
bylyzyk, praruar në arë
vezullueshëm, n’qafë të gjatë!
Dorë e shtrirë pran belit tënd,
ç’mesazh sjell e ç’mesazh qon;
ndoshta pret, nga larg dikënd
që të vijë, në prehërin tënd!
Ulur vetëm, këmbë mbi këmbë
pak mbi gju, t’çelur fustan
ah sa vrullshëm, rrezaton
larg e afër, dukesh Zonjë!
Shkrep’s e dorës, rrin matanë
e gravuar me emrin tënd
më hamend e më trazon
kohë të shkuar, seç më kujton!
