Fatmir R Gjata
Shpirt në mesnatë
Në mesnatë kur hënë e ngrënë,
të puthë ftoin qetësisht
Do të ngrihem plotë me baltë,
Do të shkoj në fushë të madhe,
me ca drurë të lartë në mes
Anë më anë nëpër lëndinat,
ku është shpirt i Myzeqesë.
Do t’i marr ca dallëndyshe,
ku janë strukur nëpër strehë
Ndoshta qeni im i mplakur,
do më shohë e s’do të lehë
Ndër dritaret do çapitem,
ku është ndezur një qiri
Ndoshta ende është e dashur,
qan për fatin tonë të zi.
Do qëndroj tek vatr’e nxehtë,
dhe ca fjalë do shkruaj me prush
Dhe pastaj do shkoj me vrap,
se po gdhihet e sheh kush
Le të shoh yjtë kur shuhen,
një nga një ndër grurë të shirë
Dhe pastaj të shtrihem prapë,
plotë me plagë në tokë të ngrirë.
