Përkthim dygjuhësh shqip- italisht
Traduzione bilingue albanese- italiano.
( Nga përmbledhja poetike: “Frymë shpirti”(Ψυχής πνοή)
Një vështrim që mohon të harrojë..
Një pranvere që verën nuk arriti ta shikojë..
Këmbëngul.Që fryti i jetës të ëmbëlsohet ,të vilet pasi të maturohet.
Por, stina as që mundet të ndihmojë..
Kërkon të më zhbirrojë një vështrim
një cekje që u bë zog në shtegtim..
Një dallëndyshe e ndodhur larg
që s’ harron kurrë folenë e saj..
Është ajo pa krahë e tërë plagë
sepse koha rrjedh shpejt pa u ndalë.
Ka kujtesa boshllëqet e saj
Por s’bie kurrë ajo në harrim
për një të rinisë vështrim.
Kur pranvera bëhet befas plak dimrak
dhe verën as që mund ta cekë aspak,
besoj se jeta i detyrohet asaj.
Shpirti nostalgjinë kërkon sakaq,
edhe kur flokët tanë janë të bardhë.
Shpirti nuk mplaket kurrë, s’ harron
një ledhë që nxori krahë e flatron
Një “po” që nga zeroja nuk ngrihet, s’ plluskon..
Një trup që jeton a s’ jeton nuk e di
dhe një tjetër që e do marrëzisht..
Ka vonuar që të vijë një guxim ,
një ” në qoftë se” është në mbizotërim
Shpirti s’ harron perëndim e lindje,
të dy rrinë bashkë në pritje.
Shqipëroi: Lefter ShomoK/ 524e.ll. α
SOGNI IN ATTESA
Dalla silloge poetica” Respiro d’ anima”
Uno sguardo che rifiuta l ‘ oblio
Una primavera che non ha realizzato a mirare l ‘ estate.
Insiste.Addolcire il frutto della vita,
di essere maturato e colto
ma la stagione non lo favorisce e
respingendo tutto, rimane là.
Uno sguardo scrutta a trovarmi..
Uno sfioramento diventato uccello migratore
Una rondinella, quanto lontana che sia, non dimentica mai il suo nido.
È ferita, con le ali tarpate,perché il tempo passa presto..
La memoria ha degli spazzi vuoti..
eppure mai non dimentica lo sguardo adolescente.
Quanto la primavera all’ improvviso,
diventa un inverno e non tocca l’ estate, credo che la vita le deve molto.
L’ anima cerca l’ ardente desiderio, eppure i capelli s’ imbianchino,l’ anima non s’ invecchia e non dimentica una carezza alata.
Un ” sì ” che dallo zero non può essere emerso
Un corpo che non sa se è vivo e
un altro che lo desidera tanto, un’ audacia e un ” se” che prevale.
L’ anima non dimentica tramonti e albe, loro stanno insieme in attesa.
Ha tradotto: Eleuterio Sciomo K/525e.ll.i .
