![](https://gazetadestinacioni.al/wp-content/plugins/phastpress/phast.php/c2VydmljZT1/pbWFnZXMmc3JjPWh0dHBzJTNBJTJGJTJGZ2F6ZXRhZGVzdGluYWNpb25pLmFsJTJGd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDI0JTJGMDIlMkYzMjI0OTY0MzRfNTc0MDE0MTIwNzcyMjk3Xzc5ODQwNTkxMDIwMDI1NTk5ODRfbi5qcGcmY2FjaGVNYXJrZXI9MTcwODg1Mzk0OC04MTYxMyZ0b2tlbj00Mjc5NWExNDk5NWYwMGY0.q.jpg)
Është e gjitha një miza skenë,
Ç’ka ngjet çdo ditë
Në këtë tragjikomedia
Me fund por të papërfunduar ende
Unë dhe ti që ishimi
Unë dhe ti që do të jemi.
Kemi nga një rol të improvizuar
Brenda këtij skenari pa cak,
Të pa zhvilluar, ndryshojnë batutat,
Por jo sensi i shfaqjes së pa shkruar.
Nuk po e shkruajmë ne tani
Nuk e shkruam as ne të shkruarit
Dhe jam i bindur që nuk do e shkruajmë
As ne të së nesërmes.
Kjo është e gjitha një miza skenë,
Një ditë do t’a kuptojmë,
Por për të ndryshuar diçka
Do të jetë tepër vonë;
Unë dhe ti do të kemi dalë nga skena
Unë dhe ti të tjerë do të jenë
Duke luajtur rolin tim dhe tëndin
Por pa e ditur që janë
Unë dhe ti në një miza skenë.