Ime më,
grua e hijëshme
e plotë hir,
të zhvatjeve me pahir,
të shitjeve
të sajave stoli
për mbijetesë
e fëmi.
Për t’më qetësuar
s’pati mundësi
t’më ul në duar
zbukurime e stoli
kur isha fëmi.
Fëmiria ime,
pa fëmijëri,
zbukuruar
me të grurit, kalli,
me lulet e fushës,
si djersa e saj
gjerdan
tej e përtej gushes.
(Bërthamën e kësaj poezie e kam të ruajtur që nga rinia e herëshme. )
VEND I REZERVUAR
Herë herë
në ëndërr a zgjuar
shoh
një vend të rezervuar
pranë timeje Më.
Dikur, ulesha rrallë,
tani
shpesh e më shpesh
e gjithë mall,
të gjej pak qetësi
të qaj e të qesh,
në vaj, në mirësi.
