Kur grilat e dritareve,po bënin zhurmë
nga era e fortë këtë ditë,këtë mëngjez
menjëherë kokën në dritare unë nxora
pashë gjethet e pemëve,që binin tërë stres.
Era e fortë,gjethet i vërtite nga do
dhe ato nuk gjenin vënd, ku të qëndronin
më dukej mua,sikur gjethet e pemëve
shpëtimtarin e tyre,tek unë shikonin.
Me shqisat e mia,atyre ju drejtova
kjo erë ju,po ju bën një nder
se po të bini nga pema ngadalë
i ftohti i dimrit në degë do ju zerë.
Dhe era e fortë sikur më”dëgjoi”mua
filloj ajo lehtë,lehtë të qetësohej
nga fjalët e mia,ajo që dëgjoi
me një puhizë të lehtë,gjetheve po u afrohej.
