Donike Rrethej
Kah mot, iku e prehem bash si at’herë kur vajzë e vogël me kaçurrela,
at,herë kur dishirat i andërroja si lule qi çilnin përditë kaq t’bukra e t’brishta,
n’kujtimet qi tesh largohen ,dit e dit ma shumë sa m’duken aq t’largta,
( e kam ankth me u kthye sod n’këta ditë t’ftohta e pak t’trishta).
……………………………………………………………………
Kah mot ,iku kur mundem me fantazinë e nji Grueje qi mbrenda tesh msheh nji vajzë,
atje,e lazdroj tuj kndue nën za tan hare e ftyrën tan dritë,
tuj u mundue me harrue këta ditë pa përqafime e ditë qi na mbajn n’distanc,
( e mendoj se me këta grimca kujtimesh ushqej pak temin shpirt )!.
( se po vjen fund- vitit e me këta festa t’trishta lerg këta ditë ).
Autore:
