Kam lindur i mbarë por i verbër në çastet e para të prekjes së botës e të panjohurës në ditën e parë të lindjes së tre marsit tim.
Atëherë kur ndjeva për herë të parë ledhatimin e nënës,gargalisjen e zhurmave që vinin gjithë zhurmë mbi orbitën e jetës e më verbonin atë ditë
atëherë në lindjen time
kur buzëqeshja e jetës time filloi nga sytë e nënës mbushur plotë dritë.
U zgjova nga ëndrrat e universit të mbarsur me një barrë shpresash në jetën që po vraponte drejtë meje e t’më përqafonte në labirintin e dritës së botës së re që po çelej nga sytë e zemra ime,diku,në orbitë.
Fillova të gërvish në fillim ca fjalë mbi kupolën blu të qiellit të qelqtë
Dhe prej vizave që shënonin thonjtë e mi foshnjor
Nën trysninë mahnitëse të syve të mi të kaplitura nga shpërthimi i fuqishëm i jetës së mbarë
Atë ditë të tre marsit pranveror
Fillova të gërvisht buzëqeshjen e jetës që Zoti më dhuroi dhe qarjen e parë
Edhe ca fjalë të spërkas si pikët e mjaltit
Mbi zemrën e nënës si bashkudhëtar..
Dhe rashë e zura rrënjë mbi orbitën e jetës
Duke u kacavjerrur si lastar i hazdisur mbi fijet optike e nervore të labirinthit që krijuesi im kish shtruar nën humnerën e jetesës së pafund të trurit magjepsës.
E dalëngadalë si lastar i hazdisur që del me vrull nga trungu i familjes së tij të parë në historinë e jetës që sapo shkel në tokën e premtuar nga Zoti im dhe i juaj
Shkëpus ca fije qelqi të mbetura nga gërvishtja e thonjve të mi dikur foshnjor,nga kupola blu e qelqtë të qiellit dhe guxoj t’a thyejë heshtjen e tij,e të shijoj padashur,gëzimet,hidhërimet,bukurinë, shëmtinë,butësinë dhe fortësinë e universit të mbarsur me barrë të rëndë në ligomaninë dhe polimaninë e veseve njerzore.
Dhe hap një grykë mbi stilolaps të derdhen të gjitha këngët,vallet,hallet,gëzimet dhe qarjet e jetës mbi orbitën artistike të faunës së gjelbër të horizontit labirintik të poetit.
Zabit Sulo
. ΟΡΊΖΟΝΤΑ
Γεννήθηκα υγιής αλλά τυφλός στις πρώτες στιγμές που άγγιξα τον κόσμο του άγνωστου την πρώτη μέρα των τριών μου γενεθλίων
Τότε, όταν ένιωσα για πρώτη φορά το χάδι της μητέρας μου, τις γαργάρες των θορύβων που ήρθαν σε όλη τη διαδρομή στην τροχιά της ζωής και με τύφλωσαν εκείνη τη μέρα
τότε στη γέννησή μου
όταν το χαμόγελο της ζωής μου ξεκίνησε από τα γεμάτα φως μάτια της μητέρας μου.
Ξύπνησα από τα όνειρα του σύμπαντος έγκυος με ένα βάρος ελπίδων στη ζωή που έτρεχε προς το μέρος μου και με αγκάλιαζε στον λαβύρινθο του φωτός του νέου κόσμου που άνοιγε από τα μάτια και την καρδιά μου, κάπου, σε τροχιά.
Άρχισα να γράφω στην αρχή μερικές λέξεις στον γαλάζιο θόλο του γυάλινου ουρανού
Και από τις παύλες που σημάδεψαν τα νύχια του μωρού μου
Κάτω από την εκπληκτική πίεση των ματιών μου που αιχμαλωτίστηκαν από την ισχυρή έκρηξη της καλής ζωής
Εκείνη την ανοιξιάτικη τρίτη μέρα του Μαρτίου
Άρχισα να ξύνω το χαμόγελο της ζωής που μου χάρισε ο Θεός και το πρώτο κλάμα
Λίγα λόγια σε ραντίζουν σαν σταγόνες μέλι
Στην καρδιά της μητέρας ως σύντροφος..
Και έπεσα και ρίζωσα στην τροχιά της ζωής
Σκαρφαλώνοντας σαν άγριο βλαστό πάνω από τις οπτικές και νευρικές ίνες του λαβυρίνθου που είχε βάλει ο δημιουργός μου κάτω από την ατελείωτη ζωντανή άβυσσο του συναρπαστικού εγκεφάλου.
Σιγά-σιγά σαν ένα βλαστάρι που φυτρώνει από τον κορμό της πρώτης του οικογένειας στην ιστορία της ζωής μόλις μπαίνει στη γη της επαγγελίας του Θεού μου και της δικής σου
Μαδάω μερικά σκέλη γυαλιού που έχουν μείνει από το μηδέν των νυχιών μου μια φορά μωρό, από τον μπλε γυάλινο θόλο του ουρανού και τολμώ να σπάσω τη σιωπή του και άθελά μου γεύομαι τις χαρές, τις λύπες, την ομορφιά, την ασχήμια, την τρυφερότητα και τη σκληρότητα του σύμπαντος βαριά επιβαρυμένη στη λιγομανία και την πολυμανία
των ανθρώπινων παραδόσεων.
Και άνοιξε ένα στόμα στην πένα να ξεχυθούν όλα τα τραγούδια, οι χοροί, οι καημοί, οι χαρές και τα δάκρυα της ζωής στην καλλιτεχνική τροχιά του πράσινου πανίδα
στον λαβύρινθο ορίζοντα του ποιητή.
Zabit Sulo.
