Fatbardha Zirka Menaj
Ikën vitët ,shkuan dhe vanë …
-Nuk më pyetën, dhe gjë s’më thanë:
Ngjitën male, e zbritën shkallë
Gjurmët lanë , në të vjetëri kalendar
Ikën vitët ,shkuan shum largë ..
Rrugën mbushur sakrifica,
Kishte mall, e lotë që zhuriste
Shenjë lanë thinjat përmbi flokët
Ikën vitë, shkuan dhe vanë…
Dhe me zorë dot, nuk i mbajta
Por në mendje , kyçosën kujtimet
Përkëdhelën, dhe rrudhë në ballë
Ikën vitët, shkuan shumë largë…
Por aspak ,-nuk me ndryshuan
Shpirti ndezur ,si një kandil i pa shuar…
Spithat e mirësisë, unë ndezur i dua .
