Vargje me urti shkruaj…,
Për brezin e butë,
Jo për alarme me kuj,
Por, për flladin si lulkë.
Që kur ra perdja e hekurt,
Bjeshkët shijojnë kënaqësi,
Pëllumbi i bardhë fluturon qeshur,
Në shpirt ndjen ngrohtësi.
Bariun se trazon njeri,
Fyellit pa frikë i bjen,
N’bjeshkë valvitet flamuri kuq e zi,
Në male e kreshta kudo turist gjen.
Tash fryn flladi i paqes,
Kloni s’ësht askund,
Ec në rrugë pa gjemba,
Në truallin e arbërit e s’më trazon askush.
Lotit i ka ardhur buzëqeshja,
Brezi i butë është bërë shkëmb e gurë,
S’ka më paranoja,
As alarme zhurmues si dikur.
Kanë çelë lule tulipani,
Dhe lule shqerat kanë aromë,
Një godë verë e pi me eks,
S’ka më diversantë.
Një çadër ngre me familje,
Përralla tregoj si gjysh,
Shëtit në qiellin pa re,
Në muzg e mbrëmje dal e shëtis.
Serbes ec vargmaleve të Deshatit,
Jo si dikur shkrep më shkrep,
Tash kam pëllumbin e bardhë,
Në fluturim më ndjek.
