Kopshti i luleve
Është me shumë ngjyra
Në ketë pis botë
As aromat e luleve s’ndjehen një lloj
Aromat e luleve të gjithëve na freskojnë
Ndërsa aroma e ndytësirave
Botën kundërmojnë
As gishtrinjët e dorës njëlloji nuk janë
Eh, sa mirë që njerëzimi
Të gjithë nuk janë njësoj
Disa jetojnë çdo herë me zhurmë
Disa në heshtje shumë vuajnë
Disa vdesin për të jetuar
Disa jetojnë të vdekur
Të mirat e të keqijat
Ndër breza do mbesin
Se të gjithë një ditë
Do të kalojmë në botën tjetër.
Remzie Raci Rexhbogaj
