Manushaqe Hoxha Laçi
Kur lot’ i nxehtë t’mblidhet n’sy
E t’rrjedhë n’gushë me ngadalë
Unë, malli i heshtur, t’bëhem shami
Qerpikun ta puth me t’ëmblat fjalë
Kur ngricë e dimrit të t’prekë n’asht
E akujt t’zgjaten në t’bukurin qerpik
Do t’vij mallueshëm se t’kam dasht
Për ty n’zjarr t’digjem nuk kam frik’
Kur të t’pushtojnë dallga, shiu, stuhia
E bregun t’mos mundesh ta prekësh dot
Më sjell drejt teje, shpirt, veç dashuria
Ndjenja universale më e bukur në botë
