Poezi
Ca qindarka nga xhepi i shtepise,
hap pas hapi une e ne bregdet,
urtaku i 80 viteve s’e bej veten te te merzise,
dhe sherrin e simeshoqe dot s’e tret,
kur thote, na mbyti fukaralleku,
borxhi na u be det…
Te nesermen prape qindarkat e kafese,
e cmendur gruaja, dhe ajo pas meje,
ulerine deti, duke gerryer reren ne breg,
edhe te mjere, edhe prape grisim xhepat:
se i mbyturi thone, nga te lagurit s’pyet,
mashtrojme veten, fshehim te vertetat.
Edhe femijet qe s’e bejne fjalen dy,
te cilet nuk i bien lisit me sepate,
leket e kafese zero, thone, s’kane peshe as sy,
qe te heshte mulliri, duhet prere uji ne sfrat:
se nje shoqeri e kripur nuk ndreqet pa llogari,
ca te cmendur fare, te tjere dicka me pak…
Pa do ece Shqiperia, e jona demokraci,
do behet, si thone, bace me lule,
ndersa prishet shtepia, streha ime,
me rrenje po shkulet:
keq po grinden dallget ne det,
qytetit tim deshtak duket do t’i sulen.
