Kur të mora ndër duar,
me botën s’isha njohur akoma,
të shihja,të prekja si në ëndërr,
të shfletoja me duart e njoma.
Erdhe pranë meje mrekullisht,
m’u bëre mik,bashkëudhëtar,
m’u gjende pranë në ditë të vështira,
m’i lehtësove brengat,
më ndrite si fanar.
U rrita me ty,me ty u mësova,
s’mu ndave,s’tu ndava dhe ende vazhdoj,
ti nise fillimisht të më mësosh përralla,
e sot prej teje ndjenjat vargëzoj.
S’doja pasuri,edhe pse nuk kisha,
veç në duar ty doja të të mbaja,
Ndihesha e pasur,dhe pse e varfër isha,
para teje fashitej bota me andrralla.
