Me lot n’sy shihte të ëmën
Një kafshatë donte i shkreti
Nëna gjorë s’dinte c’të bënte
Si t’ja bënte nëna shkretë
Djali bukë i kish kërkuar
N’cdo vend shikoj,mos gjente
Asnjë thërrime,skish qëlluar.
I’u afru djalit me dashuri
Loti fytyrën ia mbuloj
I fërkoj kokën me dhembshuri
Dhe u mundua ta qetësoj.
Biri im, drita syve t’mi
Fli tani,shkoj shumë vonë
Nesër nëna që pa gdhirë
Do t’jap ty për të ngrënë.
Nëna gjor sdinte c’të bënte
Kërkoj raftin e bukës,fije fije
Dy lug miell me zor sajoj
Në gazetën,poshtë tepsije.
Sytë i ndritën nga gëzimi
Nga kënaqësia fluturoj
Një kulac për të birin
Me zor t’shpirtit e sajoj.
S’priti gjatë djalin e zgjoj
Vetë një sy gjumë se mori
Djali erën e kulacit dëgjoj
Nënës i gufoj kraharori.
Sa shumë vuajnë nënat n’shpirt
Nuk ankohen kurrë që u lodha
Shumë lot derdhin për fëmijtë
Sa shumë vuajtën ato të gjora.
Sa shumë lot derdhin n’këtë jetë
Ku shumë gjëra si plotësohen
Kur fëmijt i kan t’urit e t,sëmur
Bëhen copash e robëtohen.
Urim Mezini Torino,Itali
