Nga: Mimoza Nebiaj!
Te gjithe do te ikim,
Askush nuk do te mbetet ketu,
Nuk jemi te pazevendesueshem,
Mbajme meri me te gjalle,
A thua do te takohemi,
Prape?…
Me inat dhe me fjale,
Gati sa ta hame te gjalle,
Qekur u shpik telefoni,
Per nje grindje,
Per nje fjale,
Bllokun e ke garante,
Cfare behet keshtu valle?
Harruam te qenurit njeri,
E zevendesuam me teknologjine,
Inatin e ve perpara,
Dhe nuk te flet me me goje,
Per ngrindje te kota dhe pa shkak,
Ishim me mire me pare,
Pa tele dhe pa smarte,
Dinim dhe te mbanim fjale,
Te bllokon njeriu i zemres,
Me ate qe je cdo dite,
Qe ndan cdo gje bashke,
Cdo gje mbetet e nder,
Askush me goje ste flet,
Do te ikim nje dite,
Po do te ikim vertete,
Te kemi njerezit e zemres mes nesh,
Te ikesh e qete nga kjo jete,
Asgje mos te te mbetet peng,
Te gjithe do te ikim,
Se askush nuk.u kthye,
Atje ku shkoi,
Se jemi.kalimtar,
Te mbahemi mend,
Per mire,
Te gjithe jemi mysafir,
Mendoheni cdo dite,
Se sa hap dhe mbyll syte,
Nuk do te jemi me,
Dhe do te mbetet vetem nje fraze: ah,
Qe nuk erdha dot me pare?…
Do te ikim…
Autore:
Mimoza Nebiaj.
Gjirokaster.
Mars 2024.
