Male të larta me driza e ferra
Bëj të ikij skaloj dotë .
Dua një kosor të madh.
Ferrat janë bërë kaçurrela.
Rrënjët qënkanë shume të fortë.
Lisat qëndrojnë në këmbë.
As një dege nuk prekkam dotë.
Dua të marrë panagjinë.
Ajo me frymë të më bekojë.
Të gjejë shtegun më të afërt .
Dhe pse gjëmbat fort gjakojnë .
Janë ca zogj e ca sorkadhe.
Ku thonë mos u mundo kot.
Këto pyje shumëvjeçare.
Ti nuk i pastron më dotë .
Nëpër pyje vetëm ecij .
Me mërzitje po vallëzoj
Dua fjalët që kam dhënë .
Në prag të portës ti çoj .
Herë fluturoj si sorkadhe.
Herë më duhet të lotoj.
Herë me vete marrë zemërimin .
Për besë fjala më mungon.
Herë vetë ja marrë një kënge
Dua iso nuk kam shokë
Herë harroj mëndja s’kujton
Sikur jam !
Në një livadh të bukur.
Dhe mbledh lule të ti çoj.
