MANGALLI I GJYSHIT
Dimer, acar…
Nē ēndrrẽn e trishtẽ,
Pash lugatin…
Por me shpetoj,
Masha nē mangall,
Tē mbushur me prush
Nẽ odēn e gjysht tim,
tẽ ndjer Maliq..
Ku piqte kafẽn pẽr veti
Dhe pēr shumẽ mysafir.
Kētu gjumi me kishte zenẽ,
E nẽ ẽnderrẽ bēja llogarin:
A do tē priti tẽ vije pranvera,
Kur çelin lulet mẽ shije..
Dhe aromē trendafili,’
Si herat tjera?!
Ẽrresirẽ…
Dikush me fliste
Nga mbrapaskena,
“Mos u frigo, qendro
S’ka fare lugat,zgjou”.
Behu gati edhe pēr
Korrjen e kallinjēve tẽ
artẽ tẽ grurit,
Pẽr pushim nẽ det dhe
Freskin nẽ bjeshkẽt
Madhẽshtore tē vendlindjẽs.
Zgjohem i ndjersutur dhe shoh:
Sa e mirẽ ẽshtẽ pranvera,
Me shumē lule natyrore,
Me fusha e male tē
Mveshura mē gjelbrim,
Pa lugat e ēndrra tẽ trishta.
Akrobatojnẽ dallendyshet,
Pēllumbat e pēllumbeshat,
Kēndojnẽ me gẽzim e hare
Edhe qyqja e turreci.
Gẽzohen, lozin e kẽndojnẽ
Fēmijtẽ tẽ tẽ gjitha moshave!
Pleqtẽ e strukur dalin nga dhomat e nxehta.
