Ku mbete ti i bukuri varge ,
keto dite me mbajte large.
Se pranvera solli dhimbje shpirti,
dielli s’lindi s’di nga me iku.
Nganjeher dhe kjo pranvera,
çelen lule plot gjemba e ferra.
As trendafilave s’ju ndihet era ,
kur perplot dhimbje vijne tek dera.
Kjo s’eshte e lehte te thuhet ndoshta,
por kjo pranvere se di se ç’kishte.
Na solli dhimbje e shume tragjedira ,
keputi shpirtra nuk pat tè mira.
Nuk me besohen gjithe keto gjera,
si merituam kto dhimbje te tera .
Sa zemra cop me cop u ndane ,
u mbyten tre fèmi bashke me nje nane,
Edhe sa duhet te durojme dhimbje,
kjo bote pa shprese ska diell ne lindje.
Nuk del me hena ne qiell me yje,
nje bote pa shpres e pa asnje shije.
Vrasje atje mbytje ketu ,
veç keto gjera veshet duke degju.
E bote mashtruse bote genjeshtare,
jeten e njerzve e bejne pazare.
Mashtrime sot e tragjedi neser,
larg nga çdo e keqe e nga te keqiat vese,
Le ti japim vetes pak shpres e arsye ,
jeten , familjen t’a mbajme si drite te syve.
Punoi :Arze Hasanaj
