Komenti dhe përkthimet nga SOTIR ÇATI
Mihali eshte nga Dhrovjani me emër, i Sarandës Autor i një vëllimi të bukur poetik. Dhe ç’poet!
Tradicional,popullor, i çiltër, i ëmbël,me një fjalor të pasur figurativ, për t’u pasur zili,që e lexon, e rilexon e s’ ngopesh, i përfshirë nga emocione te fuqishme, që të ngjallin vargjet e tij…
Ju paraqes, të përkthyera prej meje, tri poezi te bukura të tij.
Një dhuratë pranverore për mikun tim të mire.
RREZJA E DIELLIT
————
…Erdhi pranvera! Vjersha e parë, si dollia e parë,për pranverën! Na e njoftoi një rreze dielli, një fllad i lehtë,gonxhet e lulet e para…
Nxori syrin Lindja
në muajin e ngrirë,
më dërgoi në dritare
një rreze…të shtrirë.
Ndali te bajamja,
në parvaz ulet,
ngarkuar me pranverë,
me gonxhe e me lule.
Dhe një fllad i lehtë,
q’u zgjua gjithë qejf,
shkundi degëzën e hollë,
ajo tundet edhe qesh…
Ma tha me buzëqeshje,
ashtu, duke vrapuar,
vjollcë e zog shetgtar,
pranverën duke lajmëruar!
——————–
SJELL ERA…
(Sipas nje motivi popullor)
Fryn era, bien lulet,mbushen tavolinat,
pleksin në flokë kurorë e kordhele plot ngjyra.
Fryn era, sjell aroma,gjithë bota kundërmon,
kaq hire e dashurinë, unë dua t’i shijoj…
Bie flladi dashurinë,ledhaton urimet,
pija porsi lumë rrjedh,lundroj mbi endërrime.
Një këngë polifonike sjell era bashkë me ison,
kush ia merr e kush e lë, kush këngën dredh.
Heq vallen qejfi dhe ti pogonishten,
melodi me klarinetë,me lahutë e me def.
Ti dredh trupin tërë naze,heq vallen,dredh shaminë,
të shtrëngoj unë dorën tjetër,e në qiej bashkë mbërrijmë!
Dashuri bie flladi dhe te puthja jonë qendron,
mos ,vallë, mund e di edhe lumturinë ta çmojë?
————–
Ç I L T E R S I…
—-
Mos thoni ”gjynah”kur të humbas,
as tri fjalët ”iku,na la”,
as refrenin ”i mirë sa s’ ka!”
Lexoni një vjershë,
andej do t’ju buzëqesh!
-0-
Tani, në kohë të pleqërisë,
herë-herë këngës ia nis.
Për gëzimet që këndojnë
për dhimbjet që më mundojnë,
për vendet ku do të shkoj…,
për dashuritë e ëmbla…
Si t’i harroj?
-0-
Të fshehtat e zemrës sime,
jua thashë në ligjërime,
i nxora nga shpirti ngadalë,
i ngjita në letër të bardhë….
dhe thanë miqtë me radhë:
”Shpirt poeti, këngë plot mall!”
-0-
Dhe ,kur të mos jem aty,
po ke kohë, hidh një sy…
një jetë plot modesti.
Dhe thuaj duke pëshpëritur:
”E kape vonë kuptimin,
por s’ka gjë,or mik, e dimë,
ti e përbuzje mashtrimin”!
———–
Fund.
