Muzë – muzë arrakate, pse m’i gris ëndrrat e mia
Hapi syt’e boll, më fjete , sot feston “ Shën Poezia “…
E çukisim nga një gotë, me ambrozin poetik
Protoparë ne fillojmë, rimëputhurin distik…
Ajk e ajkës tritercina, “ Dantja “ na i la dhuratë
Pakëz pluhur metafore, kalon tetëmbëdhjetë gradë…
Zembereku popullores, katrena e këngëzuar
Trokun – ritmin kapërthyer
Tingëllimën alternuar…
Së fundi , që ta përpishim, këtë dehje , trubullirë
Buzës, e kthyer me “ eks “
Krikon me vargun e lirë…
Mos më “ shaj “ më , arrakate
Se, si mua je dhe ti
Ngordh , moj ngordh “ t’i thyesh këmbët “
Për hyjnoren Poezi !..
