Takia-Fatmir R Gjata


Fatmir R Gjata

Ve takijen e këndonj mu në mes të Myzeqesë

Me ca zogj që fluturojnë pa kufi e pa adresë

Pa i zë ca këngë fshati me ofshamë e me oi

Një për dheun që më lindi edhe një për dashuri.

Një për grurin nëpër arë që s’ka kush të ma korrë

Një për pjergullën me rrush para pusit në oborr

Një për baltë edhe për pluhur prej nga zot na bëri vetë

Një për mallin e bërë mal edhe mishin zë e tret.

Pa trazoj hirin në vatër edhe marr një dorë me prush

Të më ngrohë gjithë natën kur të fle gjumë në fushë

Rreze diellit të më gjejë nëpër ngastrat sapo ngarë

Të më shkrijë shpirt të drobitur edhe gjakun në damarë.

E në qofte se nuk do zgjohem të më lini nënë hije

Përmbi sy të më bjerë vetëm, pak mënjanë një takie

Që të thonë njërëzia djalë i qetë dhe pak i marrë

Ish nga zëmër e fushës sonë, ish tamam myzeqar.