Marsi
E shtyn Shkurtin me ngadalë,
se sythet ndër pemë janë gati,
qielli futi retë në palë
Shirave u mbyllet fati…
Çelin bisqet ,lulet çelin,
yjet po ndriçojnë më shumë,
zemrat ngrohin edhe diellin,
pyjeve nuk u vjen gjumë…
Dehu bardhësi ky shkurt,
Marsi erdhi ngjyra ndryshe,
çdo pranverë, stinë e purpurt,
dashurohen dallëndyshe…
Kthehen zogjtë folesë sërisht
mbretëron jeshilja arat
veshën të verdhën këmishë
mimozat që ndjejnë të parat…
Blegërojnë qëngjat në fushë,
cicërima mbush zabele,
vrapojnë lepujt ndër gëmushë,
dimri shkon i bërë fërtele.
Mbushen fushat margarita,
manushaqja puth livadhe,
nata orët fal tek dita
hëna bëhet më e madhe.
Shihet Shkurti në pasqyrë,
thotë , më erdhi fundi mua,
o Mars me të blertë fytyrë,
edhe në s’më do, të dua…
