Zymer H.Haliti
Kur dielli të perëndoj Ti mos eja
sepse edhe zogjët do jenë larguar
po afrohet dimri ka ikur pranvera
mos kërko lulet,se janë zverdhuar.
Mos eja në çastin e fundit,mos prit…
mjaft të kam pritur këto vite në jetë
mos eja as sot kur s’erdhe atë ditë
e kjo heshtje e jote sot po më flet…!
Do të vie pranvera bashkë me lule
do e kuptosh se sa shumë je vonuar
s’di në at mendjen tënde cfarë thurre
verdhësia vjeshtës na ka pushtuar.
Mos eja,mos kërko diçka që humbe
stuhitë e jetës shumë çka më morën
edhe fletët po i vyshkën sot asaj lule
at’ që dikur mbjellëm tash ne korrëm
Mos eja asaj ure të vjetër me drurë
që plot me drithërime të prisja dikur
ai vend nuk ekziston,është braktisur
ne e harruam,po dhe zogjt kanë ikur.
