Na rrëmbeu vala e mërgimit
Na ndau jeta o, sa larg
Ti Ishe më i miri i fisit
Na ndau mërgimi së gjalli
Si një dallgë kaq e rrallë
I ngjau një ere cunami
Si furtunë e paparë.
E kishim thënë para largimit
Kush të rregullohet më parë.
Do bëjë vënd dhe për tjetrin
që të ishim sa më pranë
Të mos ishim larg e larg
Të mos kishim shumë brenga
Ah kurbet na hape plagë
Na dhe mallin si përhera
Për ty shumë kishim dëgjuar
Por me sy s’e kishim parë
Ah, kurbeti i mallkuar!!
Që na erdhe dhe më pranë.
S’dinim ku na zinte nata
ku do flinim ku do hanim
Ëndrrat tona kaq të bardha
merrnin dritë hidrocentrali
Për atdheun ndizej malli
Ndizej malli për familje
Nuk dinim rrugët që shkonim.
asnjë emër për ushqime
Ç’të të them, o nip më parë”
Ti ma more zemrën time
ishe si sorkadh në mal.
Fjalëëmbël ledhatime
Kishe zemrën si flori
o i dhembshur, nip i rrallë
ike larg në errësirë
e stë erdha për të parë.
