Vjen një çast që mbas dimirit
Ngjyrat e luleve do çelin
Me blerim do mbushen gjethet e thara
Përtej grisë së hapur i shoh të gjitha .
Me sytë e mëndjes i shoh livadhet
shikoj trëndafilat që do çelin gonxhe
Më e madhe se ërrësira është drita e zemrës
Ku pret në udhët e bukura të jetës .
Në mes të trazirave përplasen shumë dallgë
Përbri njëra tjetrës rrinë të heshtura
Durimin na s” provojnë përherë të etur..
Forca është e plot dritë në kopshtin e luleve
Dritën e diellit plot llavë e shikon..
Ndonjëherë midis dy kapakëve të ditës
Mëngjezit dhe mbrëmjes
Është vështirë të më lexoni
Se ç’zemër të bardhë kam në gjoks .
Nëse fjalët dhe vargjet e mi do kuptoni.
