Ne driten e agimit, ndesha veten duke shkuar per nga bregu i lumit.
– Per ku keshtu?, – me tha i mallengjyer.
– Per atje ku te shpie kjo udhe e mallkuar – iu pergjigja me trishtim.
– Mos do te mbytesh aty?
– Jo une, por deshirat e mija do i hedhi ne ate vershime gjemuese.
– Atje e ka pasur shtepine nje rome e bukur.
Mos do me thuash se u hodh ne lum ajo vajze, dhe rrjedha e shpuri tutje ne det???
– Jo!, ajo jeton serish aty dhe eshte poaq e bukur si atehere, por hodhi ne lum endrrat e saj.
U ndam’ pa nje lamtumire dhe s’di nese shkova apo u ktheva pas tij…
