————————–
Në lambirinthet e jetës,jo nuk futem
sepse po e mora këtë hap dhe u futa
nuk dal dot kurrë,unë nga lambirinthet
sepse ka në ata,shumë vrima edhe skuta.
Le të mbeten në kohë,si hije fantazmash
të shkuarës këto hije le ti përkasin
le të mbeten ato,si rrjeta merimagash
vetë shpirtin tim,ta ruaj,mos e vrasin.
Si nëpër arkivat e filmit,ato të rrinë
dhe pluhuri i harresës të bjerë mbi to.
të mbyllen një herë dhe përgjithmonë
dhe unë të mos kujtoj asgjë më për ato.
