E epërme është kjo madhështi dritash
Bukuri e virgjër që rezonon tokën
Nuanca qiellore që lajmojnë festë
Se diçka e madhe kishte lindur
E do të na mbështjellë me një vello
që rrezaton gazmimin tonë.
E pres bashkë me të tjerë njerëz
në ndrrimin e viteve
ndërrohet edhe lëkura jonë.
Po, po, më të rinj do të jemi
rrugës së një besimi në Krisht
Ithtarë të ëndrrave tona që s’u shuan
Këngëtarë të shpresës ripërtëritëse.
E epërme është kjo fuqi që na bën të falim
Që na bën të ngushëllojmë
duke ngritur portikun e një kështjelle humane.
Dhe në hyfshim brenda saj do të bëhemi mbretër.
Po, po mbretër
me spektrin e mirësisë që kurrë s’do ta lëshojmë.
Sepse një dashuri hyjnore po bën planin e saj
Do të na prekë në ballë të gjithëve.
Bekim për ripërtëritjen tonë prej Ungjillit
Vepër qiellore prej lutjeve tona.
Prandaj mos rrini të mpirë ditëve të ftohta.
Manualin e vdekjes mos e hapni kurrë.
Sepse udha e rikrijimit është udhë e gjatë
Atomet e trupit tonë po lëvizin drejt jetës
Ti vetëm mendo pozitivisht
Një kolonë mermeri është besimi ku mbështetesh
Një meodi e ëmbël janë fjalët që i themi njeri – tjetrit
nën flatrat e paqes.
Një shenjë e këndelljes në kopshtin që mbjell
janë bimët me gjethet e reja.
Mos u trishto!
Mos e humb ti fillin!
Tejzat e shpirtit shtërngoji fort.
Mos u druaj nga qasjet e trishta që jeta ofron.
Sepse
Një gjë është e sigurtë
Një gjë është universale
Një DASHURI HYJNORE po bën planin e saj.
